Kilka mistycznych opowieści, pochodzenia boskiego, są ścisłe powiązane z muzyką, opowiadając, że dusza, której sama natura jest niebiańska, odmówiła przyjęcia formy, jednak została uwiedziona w anielskim głosie, wybranym przez Boga. W islamie, pieśni religijne są oznaczone ogólnym terminem inshad, co oznacza pragnąć i dążyć do czegoś aby mieć cel, aby podążać w poszukiwaniu czegoś. Z poetyckiego punktu widzenia, repertuar inshad obejmuje pieśni uwielbienia Boga, modlitwy. Chwali Proroka, opowiada historię jego narodzin i wniebowstąpienia, mówi o jego bohaterskich czynach i cudach. Znacząca część sufickich wierszy odnosi się także do bożej miłości i ekstazy.
Słowa do tych pieśni są kompilacją fragmentów zaczerpniętych z wierszy wokół jednego motywu, ale pochodzących z różnych źródeł i okresów historii. Sama (koncert duchowny) i trance - taniec Hadra (boska obecność) są bezpośrednim wyrazem wielu mistycznych dróg do Boga. Podstawowym celem jest zbliżanie się do Boga, przez oczyszczenie duszy, przez praktykę dhikr (upamiętniania). Procedura Sufi sama może być czysto wokalna lub wraz z instrumentalnym akompaniamentem, zgodnie z porządkiem i jego przepisami. Wykorzystywane instrumenty były traktowane jako część rytuału, więc nie gra się dla przyjemności, ale w wyraźnym celu chwalenia Stwórcy. Równolegle do śpiewanego repertuaru, tradycja inshad rozwinięta jest również w muzułmańskiej części świata arabskiego. Ta tradycja jest utrwalana przez zawodowych hymn- śpiewaków (kantorów), którzy mogą pochodzić z zakonów sufickich, choć nie jest to regułą. Są oni zapraszani do prowadzenia ceremonii religijnych, szczególnie w czasie Mawlid {rocznicę urodzin Proroka) oraz w inne dni świąteczne.
Prezentowany zespół, składający się z dziewięciu munhid, kantorów wraz z dwoma tancerzami, jest znany ze swojego profesjonalnego podejścia i płynnego wykonania. Występował gościnnie na całym świecie. Wraz z zespołem występują tancerze z bractwa Mawlawi. Za założyciela bractwa Mawlawi uznaje się Dżalaluddina Rumiego – sufickiego mistyka i poetę, nazywanego przez swych uczniów Mevlaną, co tłumaczy się jako „Nasz Mistrz". choć powszechnie obowiązująca nazwa mewlewitów – wirujący derwisze – pochodzi od ich specyficznego wyrażania czci Bogu.
Modlą się oni bowiem do Boga w interesujący sposób – poprzez taniec. Charakterystyczną cechą tego zgromadzenia jest medytacja w ruchu, poprzez wykonywania całego szeregu figur tanecznych, z których najbardziej widowiskową jest wirowanie tancerzy wokół własnej osi. Stąd więc nazwa – wirujący derwisze. Wirowanie to ma naśladować ruch ciał niebieskich, co sprawia – według wiary mewlewitów – że w duszy człowieka wzmaga się coraz bardziej miłość do Boga. Derwisze podczas tańca niemal zatracają się w nim, przeżywając go bardzo mocno. Poprzez niego wyrażają swą jedność z Bogiem. Celem tańca jest osiągnięcie duchowego transu. Noureddine Khourchid urodził się w Damaszku w 1966 roku. Już w wieku pięciu lat regularnie uczestniczył ze swoim ojcem w cotygodniowych muzułmańskich uroczystościach religijnych.
Z obowiązku uczył się Koranu i wiedzy na temat religii, przeszedł także szkolenie ze śpiewu religijnego, następnie postanowił poświęcić się religioznawstwu. Swoim talentem i umiejętnościami wokalnymi szybko zwrócił na siebie uwagę. W 1987 roku założył grupę specjalizującą się w wykonywaniu pieśni religijnych.
We Wrocławiu zespół zaprezentuje się w składzie:
Noureddin KHOURCHID: Lead Voice
Abdulrahman MODAWAR : choirs & Riqq
Mohamad KAHIL: choirs & Duff
Mhd Ghassan ALRAWAS : choirs
Adel HALIMA : choirs
Walid ALHAMAD: choirs & tombak
Basem KADMANI: choirs & Ud
Hatem ALJAMAL : whirling dervish
Mahmoud ALTAIER : whirling dervish
Koncert:
Data: 3.04.16
Godz.19.00
Miejsce: Synagoga Pod Białym Bocianem, ul. Włodkowica 7
Bilety:
120 zł – I miejsca,
80 zł – II miejsca,
50 zł– wejściówki stojące (studenci i uczniowie)
ip
